287. Dziwne jest to życie

"... dziw­ne jest to życie... chciał bar­dzo spot­kać przy­jaciół...
... zain­sta­lował GG... pier­wsza odez­wała się "miłość"...
... pcha­ny nadzieją, odeb­rał... usłyszał naj­piękniej­sze słowa...
... gdy od­po­wie­dział ser­cem i duszą, do­wie­dział się że to pomyłka...

... do czy­jegoś ser­ca nie wchodzi się z cieka­wości... te­go czy­nu, na­wet Bóg nie wybacza...

Tyl­ko miłość pot­ra­fi zszyć brze­gi serc nićmi nadziei.

Nie wol­no trak­to­wać serc ludzkich jak ja­kichś okazów na wys­ta­wie, do których pod­chodzi się blis­ko, ogląda się z każdej stro­ny, na­wet od środ­ka, a po­tem od­chodzi i za­pomi­na... Cieka­wość zos­ta­je zas­po­kojo­na, ale ser­ce to długo cier­pi po ta­kiej wi­zycie. To wręcz nieludzkie."

Irracja